De Glenfiddich 12 years old Malt whisky is de meest verkochte single malt whisky ter wereld. Een prima malt om de avond en uw reis door de wonderlijke wereld van single malt whisky te beginnen.
De distilleerderij van Glenfiddich is te vinden in het dal van de rivier de Fiddich, nabij de plaats Dufftown. De familie die nog steeds eigenaar is van het bedrijf, besloot als eerste in 1963 serieus single malt whisky op de internationale markt te brengen, iets wat door de concurrenten als onverstandig werd beschouwd.
Toen barman Dick Smit en ik aan het einde van de jaren 80 in de bar van het Garden Hotel de eerste whiskykaart van Nederland samenstelden en presenteerden, was bovenstaand stukje tekst een deel er van. Vooral de kennis die we vergaard hadden en met name de complimenten die wij Glenfiddich maakten over hun doorzettingsvermogen, waren jaren later aanleiding voor de importeur ons te vragen bij andere hotels van Bilderberg Nosings en Tastings te geven om het personeel wat meer kennis over Maltwhisky bij te brengen, want intussen was duidelijk geworden wat wij rond 1988 al wisten: Maltwhisky wordt booming business.
Ik ben de firma Grant, producent van de maltwhisky’s van Glenfiddich, The Balvenie en Kininvie en ook van de blended whisky Grant’s. altijd trouw gebleven en was naast mijn baan bij Bilderberg ook Nosing & Tasting ambassadeur voor deze firma.
De geschiedenis van William Grant en zijn distilleerderij, Glenfiddich, heb ik steeds vol passie en met plezier doorgegeven op Nosing en Tasting avonden in heel Nederland.
Toen de firma Grant ergens rond 1963 de beslissing nam om hun malt wereldwijd op de markt te brengen, konden ze zich geen voorstelling maken van de omvang die het zou aannemen. Natuurlijk waren in voorgaande jaren voorraden aangelegd om aan de vraag naar de 12 jaar oude malt te voldoen. De productie bleef natuurlijk ook doorgaan. De distilleerderij was zo populair dat men als eerste distillery in Schotland in 1969 een visitors centre opende.
Maar in het begin van de jaren 70 ging het mis. Te veel verkoop en te weinig voorraad om aan de vraag te voldoen. De Schotse wet eist dat de op de fles vermelde leeftijd, in dit geval 12 jaar, dat ook minimaal is.
Er werd door de firma besloten om de leeftijd op de fles terug te brengen naar 10 jaar. Tegelijkertijd werd besloten de productie uit te breiden. 
Dus werden er in 1974 16 nieuwe stills geïnstalleerd. Tevens werd besloten om 24 uur per dag en 7 dagen per week te gaan werken. Echter, om een whisky van 12 jaar op de markt te brengen moet je dus minimaal 12 jaar wachten. Tijd zat dus om ook het aantal Warehouses uit te breiden zodat alle nieuw gevulde vaten een mooi onderdak kregen. Maar de vraag bleef groeien en dus kwam de beslissing om er een 8 jaar oude versie van te maken. Tenslotte moesten ze zelfs malt whisky bij distillers rondom Dufftown kopen en waren ze verplicht om de naam Single Malt Whisky te veranderen in Pure Malt. Single Malt duidde in die tijd op het feit dat het product afkomstig is van één distillery. Pure Malt duidde op een malt whisky van meerdere lokale producenten. De wetten daaromtrent zijn overigens kortgeleden (en niet ten voordele en in duidelijkheid) gewijzigd.
Toen verdween ook de leeftijd nog van de fles, wat niets anders betekende dan dat een deel van de whisky jonger was dan 8 jaar. Overigens zijn er maar weinig mensen die dit gemerkt hebben!
Pas sinds 1997 waren ze bij Glenfiddich Distillery weer in staat om 12 jaar oude maltwhisky te bottelen en op de wereldmarkt te brengen. Nu is één op de vijf flessen Scotch Single malt whisky een fles van Glenfiddich.
En dan wilt u nu wel weten wat de reden is van bovenstaand verhaal? Als inkoper, maar ook als bedieningsmedewerker, nam ik de jaartalveranderingen gewoon voor lief en ging verder met leven en werk. 
Maar nu? Je wordt ouder . . en ik ben intussen al enkele jaren vreselijk nieuwsgierig naar de smaak van die whisky’s die als alternatief voor de Glenfiddich 12 years old op de markt zijn gebracht en dan met name in vergelijking met het huidige product. Ik vind het jammer dat ik dit soort flessen nooit heb bewaard. Anderen deden dat wel maar ik heb ze niet!
Toch kwam er, na wat zeuren, want ik weet waar ze wel zijn, een fles Glenfiddich Pure Malt in mijn leven en was het zaak een goede gelegenheid te vinden om beide malts te proeven en te vergelijken.
Een twintigtal whiskyvrienden uit Breda kreeg enkele weken geleden de beide soorten voor zich zonder dat men wist wat de inhoud van de glazen was. Ik wilde horen wat ze de “lekkerste” vonden, en liefst een kleine uitleg van hun mening.
De meningen waren ongeveer gelijk verdeeld: Glas A is lekkerder of Glas B is lekkerder. Sommigen durfden nog te zeggen dat B meer hout had en wat meer evenwicht, anderen vonden A te scherp maar wel een lange afdronk. Enzovoorts. Voor mij een reden om het thuis met een goede vriend nog eens dunnetjes over te doen.
Ook bij ons was het blind proeven, maar ja, ik wist al om welke whisky het ging. Mijn goede vriend wist het niet maar herkende in glas 2 een Glenfiddich.
Glas 1 was de Pure malt: Licht goud van kleur, de neus moutig, beetje turf, wat graan en wat appel zoals Granny Smith. De smaak is scherp, beetje aandrogend, mondvullend, blijft lang hangen en er is niets mis mee. Een lekker glas whisky met een frisse afdronk.
Glas 2 was de Single Malt: Iets donkerder. In de neus peer, een goede balans tussen de geuren van pijnboom, turf en rijk fruit. Een redelijk lange afdronk.
Het belangrijke verschil tussen de twee afdronken, want glas 1 houdt het langer vol, is naar mijn mening het alcoholgehalte van dat eerste glas dat 43% is terwijl glas 2 op 40% is afgevuld.
Zo, één van mijn dromen is vervuld en staat op papier. 
Rest mij nog u allen te danken voor het lezen, maar met name Dick Smit, want hij heeft de meeste schuld aan het feit dat ik me zelf al heel lang whiskyliefhebber noem en in de afgelopen jaren vele Nosings en Tastings heb mogen begeleiden!.
Dusseh . . Lezers en Dick, bedankt. Slainthe Mhath!
Slainthe Mhath (uitgesproken als slawn’-che-va) is Gaelic voor “ik wens je een goede gezondheid” en het zijn meestal de laatste woorden die je hoort voordat de slok whisky het keelgat opzoekt.
